ปล่อยเเล้วเพลงที่ 2 ไทยมุงง่ะ
http://www.imeem.com/people/oGze_kr/music/.../2nd-fixed2mp3/
จะหาน้ำใจสังคมเมืองนี้น่ะแสนง่าย ณ ถิ่นไทยแลนด์แดนสยาม
ไม่ต้องห่วงหากใครเดือดร้อนคนไทยน้ำใจงามพากันไปช่วย
มุงดูกันไว้ก่อนทางที่ดีกุเรียกเพื่อนกุมาด้วย
ไม่ว่าสามีตบตีภรรยาหรือคนร้ายวิ่งราวฉกทอง นักเลงตีกัน หรือบนถนนมีผู้หญิงท้อง
พวกเขาขอมองลาดเลาไว้ก่อน ประเมินสถานการณ์ รอดูตอนเหตุการณ์มันบานปลาย
หากคุณยังไม่ตายรถพยาบาลก็รอไว้ก่อน
ตำรวจเขามีหน้าที่จับผู้ร้าย ส่วนพวกเราแค่มุงดูความชิบหาย
จากนั้นก็สวดมนตร์ขอพร ขอให้คนซวยรอดตาย ขอให้ผู้ร้ายโดนจับ
มือ-ตีนกุมีแต่กลัวเป็นอันตราย เลยยืนดูห่างๆอย่างห่วงๆ
บวกกับนิสัยอยากรู้อยากเห็นก็เลยไม่อยากพลาดซักช่วง
เผื่อใครถามจะได้เล่าถูก เรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบมันเป็นเช่นไร
** สำนึกกันซักนิดเพื่อเติมเต็มสังคม อย่ามัวแต่คิดตามกันจนเกิดความกลัว
เพิ่มกำลังพลเมืองเพื่อปราบปรามคนชั่ว
อย่ามัวมุดหัวอยู่ในกระดองอย่ามัวแต่มองคนบริสุทธิ์ถูกรังแก
อย่าทำร้ายซ้ำด้วยการยืนดู ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้คิดอยู่ในใจแค่ว่าไม่ใช่เรื่องของกู
ปกป้องสังคมให้ปลอดภัยจากคนทราม จงรู้ไว้ความยุติธรรมอยู่ในมือเราทุกคน
ไม่เจอกับตัวเองพวกคุณคงไม่มีวันรู้หรอก หากคุณเป็นที่กำลังอยู่ในวิกฤตเดือดร้อนถึงขั้นเสียหายทั้งร่างกายและทรัพย์สิน
หวาดกลัวจนสุดชีวิตแต่ไม่มีใครยื่นมือเข้าช่วยเหลือ
สายตามากมายเป็นร้อยๆคู่จับจ้องลงมาที่คุณเหมือนเป็นตัวประหลาด
คุณอาจเลือดไหลจนหมดกายซึ่งมันก็เป็นแค่ละครหนึ่งฉาก
ผู้คนซุบซิบวิจารณ์อย่างเพลินจากสุดท้ายก็จากไป
เพราะเพียงเขาคิดว่าธุระไม่ใช่เท่านั้นหรือ? นี่คือสิ่งที่ผู้ใดปลูกฝังเรามา
นอกจากความเห็นแก่ตัว ทำไมต้องให้มันมาบงการเราด้วย?
พวกคุณยืนเฉยอยู่ได้ยังไงได้ยินเขาร้องมั้ยไอ้คำว่า ช่วยด้วย!!
พวกเราเกิดมาอยู่สังคมเดียวกันแค่น้ำจิตน้ำใจเล็กน้อยมันคงไม่เหลือกำลัง
โปรดจงแบ่งปันให้คนที่ทุกข์ยาก เป็นการให้ทานที่สุดแสนประเสริฐ
**
ตื่นเถิดชาวไทย อย่าหลับใหลลุ่มหลง
น้ำใจงดงามเสมอเสมือนน้ำฝนทิพย์โปรยปราย
เมื่อเห็นใครเดือดร้อนได้โปรดอย่านิ่งดูดาย เข้าไปช่วยกันแก้ปัญหาก่อนเหตุการณ์มันจะสายเกินไป
กล้าทำดีใครเขาหาว่าคุณเป็นคนบ้า เรื่องทำบุญไม่ต้องอายมีใครบ้างทำแล้วโดนด่าว่าหน้าด้าน หน้าหนา
แม้มันไม่สามารถตีราคาแต่สิ่งนี้มันเพิ่มคุณค่าในตัวเรา
อย่ามัวแต่รีรอให้คนอื่นเขาออกหน้า พวกเราช่วยเขาได้น้ำใจมันไม่ได้หล่นมาจากฟ้า
ทำดีเมื่อไหร่ก็ได้ไม่ต้องคอยฤกษ์ คอยเวลา มัวแต่ใช้สายตาเกี่ยวกันแล้วมันจะได้อะไร
เอาสมองส่วนดีพินิจคิดกันดู ย้อนกลับมาเป็นตัวคุณแล้วจะรู้สึกยังไง
ถ้าชีวิตหรือของรักของคุณกำลังสูญหาย แต่ฝูงชนรายล้อมกลับทำหน้าที่เป็นเพียงแค่ผู้ชม (เฮ้ย!!)
**
รบกวนขอคำวิจารณ์ด้วยนะค้ะ
