PS-Fire

สมิงคำรามฝูงสัตว์ใหญ่น้อยกระจัดจาย

บุกล่าเหยื่อด้วยอาวุธเขี้ยวเล็บที่คมคาย

แม้แต่เสือยังต้องการอาหารประทังกาย

สู้ต่อไปชาวไทยจนกว่าชิวิตจะมลาย

[ แก้ไขล่าสุด PS-Fire เมื่อ 21-11-2009 00:24 ]

PS-Fire

สมิงอัคคีเป็นเลิศทุกแขนงในใต้หล้า

มากด้วยอันตรายจะสรรหาผู้ใดกล้า

เผาทำลายทุกสิ่งด้วยเปลวไฟที่เจิดจ้า่

ควันตลบมาสยบด้วยสองเท้าตะปปหน้า

 

PS-Fire

เค้าบอกอย่าดิสใครผมก้อเลยไม่ดิสใคร

ผมบอกให้ก้องไปว่าผมแร๊พด้วยใจ

เอ๊ย! อันที่จริงผมก็แร๊พด้วยไมค์

เล่นมุขแป๊กอย่างงี้สาวก็เลยหมดเยื่อใย

PS-Fire

ชีวิตเรานั้นต้องพบผู้คนมากมายหลายหลาก

ควรทำใจทุกๆสิ่งมีพบก็ต้องมีจาก

แต่ถ้าหากเธอจากไปคงเหมือนรอยแผลที่กรีดฝาก

ตอกย้ำลงไปตั้งแต่หัวใจจรดหน้าผาก

PS-Fire

ไรม์ผมไม่เคยซ้ำจนต้องใช้ไม้มลาย

กลัวสมิงกันนักเลยเอาไม้มากั้นทลาย

ไม่ต้องอายตะโกนไปใครจะทำมาย

แร๊พเหนือดวงชะตาที่หมอโหรนั่งทำนาย

PS-Fire

ผมล้มมาหลายครั้งและท้อแท้มาหลายหน

อยู่กับความอ้างว้างจะมีใครที่ไหนสน

ผมเจ็บแล้วไม่จำจนแยกไม่ได้ควายหรือคน

อย่างน้อยผมได้รู้ว่าตัวเราเองต้องพึ่งตน

te2dy

ก้ใจมันเต้นเหงื่อมันราดเมื่อน้องทำตาปริบปริบ

อยากจะเดินไปบอกว่ารักข้างๆหูขอกระซิบ

เกบอาการเริ่มไม่อยุ่เมื่ออยุ่ใกล้เทอเนื้อแนบชิด

เทออาจไม่คิดอะไรแต่รุ้มั้ยว่าผมคิด

อยากจะได้ครองใจเทอขอยกมือและใช้สิท

เหนหน้าเทอแล้วหน้ามันแดงแก้มของผมสุนรวมโลหิต

อยากจะขอเทวดาแล้วอ้อนวอนสิ่งสักสิท

ให้เทอรักผมได้มั้ยอทิถานพลังจิต

จะแลกด้วยชีวิตผมก้ยอมโดยไม่คิด

แต่รุ้เอาไว้ซะด้วยว่าเทอน่ะใช่ไม่มีผิด

 

PS-Fire

ปล่อยไรม์แทรกซึมจนวันนี้เกือบครองบอร์ด

ผสมคำแบบหวานๆผสานน้ำตาลแบบทองหยอด

ผมไม่ได้มาปลุกกระแสสังคมให้ก่อหวอด

สาวคนนั้นคงติดใจผมหันไปเธอมองตลอด

PS-Fire

พบเธอที่ลีการ์เดนตรงบันไดชั้นสอง

แว๊ปแรกที่เห็นเธอเหมือนเจอนางฟ้าอัปสร

จำหน้าเธอไว้แล้วกลับไปขยับหนอน

พอทำเสร็จอ่อนเพลียนัวเนียเอากับหมอน

painiac

ให้ผมไปดิสใครก่อนนั้นคงโง่เขลาเบาปัญญา
แต่ถ้าให้แรพกันสร้างสรรค์หยิบขวดโออิชิขึ้นมาเผากัญชา
อย่าเสียเวลาทุ่มเทไปกับสิ่งที่ไร้ความหมาย
แล้วปล่อยชีวิตล่องลอยไปมาเหมือนกับกระสือยายสาย
โดนสงครามน้ำลายโจมตีเข้ามาเป็นหมื่นเป็นพัน
แต่ความอดทนกล้ำกลืนทำให้ผมฝืนคืนวัน
พลิกวิกฤติของชีวิตกลับกลายเป็นกำลังใจในหัวอก
มัวแต่มานั่งพิมพ์รามในสมิง เฮ้ยลืมอาบน้ำ ยี้! สกปรก...

สกปรก นามสกุล โสโครก โดนแม่ด่ามาพอดี คริคริ