ผมเปี๊ยกบ่อปู ขอลงเนื้อไว้ก่อน2เพลงละกันครับ
ถ้ามีเวลาจะอัดมาลง ไม่ต้องรอเน้อ
หักซิม
4โมงผมกลับจากสวนเหมือนทุกทุกวัน
แต่ วันนี้ถึงบ้านเร็วเพราะติดรถพ่อกำนัน-
มา ถึงปากซอยผมรีบเดินเข้า-บ้าน-พลัน-
ใกล้ๆแค่นี้ อีกนิดเดียวจะได้พบหน้ากานดา
คิดถึงมากรีบเดินเข้าไป แต่ผมแทบจะขาดใจ
ภาพที่เห็นมันอะไร เธอนอนเล่นอยู่กับใคร
ไอหนุ่มรองเท้ามัน ใส่ทั้งเยล ใส่ทั้งทอง
พี่คงไม่มีปัญญาไปสู้เขา แต่เรื่องหัวใจพี่ไม่ยอม
ข้าวไทย
กระท่อมพี่อยู่บ่อปู แต่มีทั้งไร่ ทั้งนากุ้ง
พี่เลี้ยงครอบครัวแบบพอเพียงไม่ให้นายทุนมันมายุ่ง
ช่วยกันหาลู่ทางตรงไหนจะรุ่ง ก็มุ่งไป
ว่าพี่ว่า จะแบ่งไร่ไปทำนา ปลูกเป็นป่าข้าวไทย
ไม่เท่าไร เธอบอกอยากเข้าเมือง ไปกินฮัมเบอเก้อ
พี่ไม่เข้าใจ ว่าคืออะไร สมองพี่รวนมันเออเร่อ-แต่
ก็ให้เธอเข้าเมือง เธอไปหลายเดือน..พี่คอยเก้อ-แต่
ช่างเธอ พี่อยู่นี่สุขสบายกับซีฟู๊ดกุ้ง-ปูตัวเบ้อเร่อ
