มันผู้ใดริอาจมาขวางหน้า ริอาจมาขวางข้า
มันผู้นั้นหมดอนาคต อดเหนแสงตะวันอันเจิดจ้า
กูไล่ตบกระบานไอ้เกรียนบ้า ที่มีฝีปากกล้า
กูเหนเมียมึงแดกมาม่า กูนึกว่านั่นอะคุณย่า
ศาสตราวุธไร้เทียมทาน กูใช้จนชำนาญ
กูใช้กระบองธรณีสูบตบกะบาล ไอ้ตูบมึงลงไปคลาน
ทันใดนั้นมึงสำนึกผิด ฝากตัวเป็นศิษย์ขานเรียกกุอาจารย์
ตัวกูนี่แหละสุดยอดมาร มีฉายาว่าจอมมารอสูรเจ้าสำราญ
โชว์รามห่วยๆคั๊บ
