ไม่ดิส ใคร แค่ในใจมันร้อนรุ่ม
คล้ายโดนสุม รุมย่างสด ต้องมาซดเรื่องกลุ้ม
ทำไงได้ในเมื่อใจมันยังขุ่น
ชุลมุนวุ่นวาย เหมือนนอนตายใต้ฝาโลง
ความคิดเริ่มโคลงเคลง กระเตงผ้ามาคลุมโปง
ประสบการณ์ที่ผ่านมา ไม่ได้คิดว่ามันช่างโชกโชน
เราทำได้แค่โยน คำคมที่แสนเจ็บ
ฝากรอยเย็บให้เก็บเอาไว้ในรอยหยัก
คนฟังนั้นก็ช่างยักยึก คล้ายหนอนในกองผัก
สุดใคร่want จะซัด ซักวันละ 1 กรั๊กให้แม่งตาตั้งชัก
ยิ่งใกล้ถึงวันแตกหัก รอยแผลเก่ามันเตือนไว้
ว่าอย่าได้เชื่อใจ ใครหน้าไหนที่ไม่ใช่หน้าเรา
ใครจะดิสใครก้ปล่อยไปเรื่องของเขา
แต่ยามใดที่ใครมันดิสเรา ก็อย่ามัวนั่งลับเขา
ให้มันแหลมให้แม่งยาว จะได้ไม่ต้องมานั่งเศร้า
ปลุกหนวดผุกเครา นั่งเหงาอยู่คนเดียว
