ข้าพเจ้า ล่องลอย อนันตกาล
เมื่อ ลมหายใจเต็มไปด้วยกลิ่นสุรา
เราช่างเป็นส่วนหนึ่งของ จักรวาล
เราช่างเป็นสิ่งมีชีวิตที่เล็กจริงๆ
เป็นเผ่าพันธ์ที่เยาว์ และหัดเดิน
เสพสม แต่ รสสุรา
บ่อเกิด การเดินไปหา สิ่งเสพติด
เสพติดยารสใหม่
ปากกา ดินสอ มันช่างวิเศษจริงๆ
นี่คง คือ ยาเสพติดชนิดไหม่
ซื่อได้ด้วย อารมณ์ และสมองควบจิตสำนึก
วิทยุ ที่เปิดทิ้งไว้ตั่งแต่ตอนเย็น จนกลางดึก
ภาพวาดที่ซื่อมาในราคา แสนแพง
พาใจลอย ในทันที่ได้มอง
คุ้ม ค่าในราคา จริงๆ
บทความ บางบทความ เพียงพอ
มันทิ้งไว้ให้เราย้อนคิดถึง อารมณ์ของวันเก่าๆ
วันที่เราเมา เพราะเหนื่อยจากงาน
วันที่ในรัฐสภา ยังงงอะไรกันอยู่
เมา อะไรๆ ก็ดูดีไปหมด
วันที่ภาษี สุรา ยังคงไมลดสักที
สุขสำราญ สนุกสนาน
จอมปีศาจ สมิงคาน
๒ มีนาคม ๒๕๕๒
