ผู้คนยามวิการณ์ -
โลกของคนไม่ยอมนอน -
ทุกเวลามีค่าของมัน -
เรามักจะใช่มันหมดไปกับสิ่งที่ไร้ค่า -
ข้าพเจ้ารู้สึกอ่อนเพลีย
ข้าพเจ้ารู้สึกอ่อนล้า
ข้าพเจ้ารู้สึกอยากนอน
ข้าพเจ้าต้องการพัก
แต่
ข้าพเจ้ายังเป็นเพียงฝุ่นอากาศ
ข้าพเจ้ายังคงไร้ค่า
ไม่มีไคเลือกได้ ไม่มีไคที่สมบรูณ์ไปทุกอย่าง
ความทุกข์คือพื่นฐานของชีวิต. .เรื่องจิง ที่ต้องคิด
ไม่มีอะไรเล่นตลกเกินโชดชะตา ..!!
จะไม่ก้มหน้า
จงอย่ากลัวช้า แต่ กลัวการหยุดนิ่ง
คือการตัดสิ้นใจจากหัวใจข้าพเจ้าเอง
ไม่ถูกอย่าทำ ไม่จิงอย่าพูด ข้าพเจ้าบอกตัวเองเสมอมา
ตะวันชำแรกผ่านเมฆแห่งความมืดฉันใด
ความรัก ของข้าพเจ้ายังความสว่างไสวแก่วันที่มืดมน อนธกาลที่สุดฉันนั่น..
จอมปีศาจ สมิงคาน
