ผู้คนยามวิการณ์    -
โลกของคนไม่ยอมนอน   -
ทุกเวลามีค่าของมัน  -
เรามักจะใช่มันหมดไปกับสิ่งที่ไร้ค่า -


ข้าพเจ้ารู้สึกอ่อนเพลีย

ข้าพเจ้ารู้สึกอ่อนล้า

ข้าพเจ้ารู้สึกอยากนอน

ข้าพเจ้าต้องการพัก

แต่

ข้าพเจ้ายังเป็นเพียงฝุ่นอากาศ

ข้าพเจ้ายังคงไร้ค่า

ไม่มีไคเลือกได้ ไม่มีไคที่สมบรูณ์ไปทุกอย่าง
ความทุกข์คือพื่นฐานของชีวิต. .เรื่องจิง  ที่ต้องคิด



ไม่มีอะไรเล่นตลกเกินโชดชะตา ..!!
จะไม่ก้มหน้า

จงอย่ากลัวช้า แต่ กลัวการหยุดนิ่ง
คือการตัดสิ้นใจจากหัวใจข้าพเจ้าเอง
ไม่ถูกอย่าทำ ไม่จิงอย่าพูด ข้าพเจ้าบอกตัวเองเสมอมา


ตะวันชำแรกผ่านเมฆแห่งความมืดฉันใด
ความรัก ของข้าพเจ้ายังความสว่างไสวแก่วันที่มืดมน อนธกาลที่สุดฉันนั่น..

                                          จอมปีศาจ    สมิงคาน

^^

มาแบบให้แง่คิดเหมือนเดิม

แต่... วิกาล งับ