พระองค์ประทานให้มนุษย์คนหนึ่งรุ้จักกับบทกวี
             เพื่อที่ว่ามนุษย์ตนนั่น จะแสวงหาคำคม
             แต่ ทว่า เมื่อมนุษย์เข้าถึงแกน แท้ของดนตรี
             พระองค์กับถูกมองข้าม 
             สตรี  บุรุษรูปงาม ต่างเข้ามาหา
             ทรัพย์สินศฤงคาร ต่างเข้ามาหา
             แต่ จะเอาอะไรกับนักกวีเล่า
             ความเงียบตังหาที่เขาต้องการ

ความเงียบ  .. ความรักที่แหลมคม
ความเงียบ  .. ความรักที่ผ่านมา
ความเงียบ  .. ชีวิต
ความเงียบ  .. ความทรงจำ
ความเงียบ  .. จินตนาการณ์
ความเงียบ  .. แสงเทียน
ความเงียบ  .. หลอกล่วง
ความเงียบ  .. ดอกไม้
ความเงียบ  .. เลยผ่าน
ความเงียบ  .. เจ้าหญิงของฉัน
ความเงียบ  ..  .. ..  .. 

                                                      จึงพาฉันหลุดลอยไปสู่อิสระภาพที่แท้จริง . .

                      เศษแก้วที่มันบาดคน ยังไม่เท่าคำพูดของเศษคนที่มันบาดใจ

                                
                                                   จอมปีศาจ  สมิงคาน  . .
 

กวีไทยเรียงคำจนหมดจิต

กวีคิดคำไทยให้ลงหัว

คำแหลมคมทิ่มลงใจให้ขุ่นมัว

อาวุธที่ควรกลัว คือหัวของเจ้าเอง