อันนี้เป็นความชอบส่วนตัวของ Kzon อยากเอามาแชร์ให้ทุกคนดูกัน  โอ้ว ฟักกลิ้ง  ฮีโร่ เราขอยกนิ้วให้นาย

เพลง ราตรีสวัสดิ์

 ศิลปิน ฟักกลิ้ง ฮีโร่ Featuring ธีร์ ไชยเดช
       
       วันนี้ฉันมีนิทาน อยากเล่าให้เธอฟัง
       นิทานเรื่อง ท ทหาร อดทน
       เวลาเค้ายืนเค้าแนบปืนกลไว้ข้างกาย
       ทั้งที่เค้าไม่เคยใจร้ายและไม่เคยคิดฆ่าคน
       แต่เป็นอีกคืนที่เค้าต้องออกลาดตระเวน
       เป็นหน้าที่ของกองพันทหารราบผู้รักตัวเอง
       น้อยกว่าชนในชาติไทย
       เพราะรู้ว่าเลือดเนื้อเค้าจะสละไม่ให้เราเป็นทาสใคร
       ในขณะนั้น ผู้ก่อการร้ายซุ่มโจมตี
       เสียงปืน ดังสนั่นตอนเวลาเลยเที่ยงคืนกว่า
       เสียงระเบิดดังก้องกึกไปทั่วทั้งป่า
       พร้อมเสียงกระสุนปืนทะลุตัวจ่า
       เค้ารีบยกปืนกลข้างกายประทับบ่า
       ในขณะที่ยิงสวนไปเค้าคิดแต่ว่า
       ถ้าคืนนี้เป็นคืนสุดท้ายของชีวิต
       เค้าก็ยินดีที่จะสละทุกอย่างด้วยยศอันน้อยนิด
       ขอเพียงคนในชาติได้หลับสบาย
       เค้าจะยืนหยัดปกป้องแผ่นดินแม้ชีพมลาย
       
       ในราตรีที่ด้ามขวานลุกเป็นไฟ
       ประเทศไทยเจ้าเอ๋ยมีคนฝากเพลงนี้มาให้
       
       หลับตาเถอะนะ ขอให้เธอหลับฝันดี
       คืนนี้ไม่ต้องห่วง ตรงนี้ฉันจะดูแลด้วยชีวิตของฉัน
       
       ในคืนที่ผมกินเหล้าอยู่นั่งเล่น
       ในคืนที่ป้าข้างห้องยังตั้งวงป๊อกเด้ง
       คืนที่เด็กมัธยมนั่งท่องตำราเอนท์จุฬา
       คืนที่ใครหลายคนลืมชื่อคนเดือนตุลา
       คืนที่คุณนอนหลับอยู่บนเตียง
       ทั้งหมดคือคืนเดียวกันกับเสียงปืนที่ดังเปรี้ยง
       ของทหารต่อต้าน ข.จ.ก.
       ผู้ไม่ยอมให้ใครมาเผาโรงเรียน เผาตำรา ส.ป.ช.
       และยังไม่มีตอนจบของนิทาน
       มีเพียงแต่ตอนรุ่งสางไม่เป็นศพก็พิการ
       เพราะในทุกเช้าที่เราตื่นมาเมาขี้ตา
       มันคือเช้าแห่งการสูญเสียที่ 5 องศา 37 ลิปดา
       เขาตายเพื่อคนในชาติได้หลับสบาย
       เขาจะยืนหยัดปกป้องแผ่นดินแม้ชีพมลาย
       
       ในราตรีที่ด้ามขวานลุกเป็นไฟ
       ประเทศไทยเจ้าเอ๋ยมีคนฝากเพลงนี้มาให้
       
       หลับตาเถอะนะ ขอให้เธอหลับฝันดี
       คืนนี้ไม่ต้องห่วง ตรงนี้ฉันจะดูแลด้วยชีวิตของฉัน
       ฝากดาวบนฟ้า ร้องเพลงนี้ให้เธอฟัง
       หากฉันไม่ได้กลับ อย่างน้อยให้เธอหลับสบายก็พอแล้ว

 

"เพลงนี้เป็นเพลงที่เราแค่อ่านเนื้อก็น้ำตาไหลแล้ว" ความคิดเห็นจากนักท่องอินเตอร์เน็ตคนหนึ่งถูกโพสลงในกระทู้ของเว็บไซต์ชื่อดัง เขาบรรยายความรู้สึกที่มีต่อเพลงแร็ปเพลงหนึ่งเอาไว้ถึง 46 บรรทัด โดยมีภาพประสบการณ์ส่วนตัวในฐานะผู้ซึ่งลงไปทำงานอยู่ในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้เป็นฉากหลัง ภาพทหารถือปืน ภาพรถถังวิ่งไปมา ภาพคนในพื้นที่ซึ่งยังคงดำเนินชีวิตเพื่อหาอาหารและความสุขขั้นพื้นฐานใส่ตัว ทุกภาพทุกฉากถูกกระทุ้งให้ฉายออกมาทั้งน้ำตาด้วยเนื้อร้องและท่วงทำนองของเพลงแร็ปที่ชื่อ 'ราตรีสวัสดิ์'                พลังบันดาลใจ                วันนั้นก็เหมือนวันธรรมดาวันหนึ่ง 'ณัฐวุฒิ ศรีหมอก' หรือ 'กอล์ฟ' แร็ปเปอร์ร่างยักษ์ที่คนรู้จักกันในนาม 'ฟักกลิ้ง ฮีโร่' ทำงานอยู่ในอาคารที่มีเครื่องปรับอากาศเย็นฉ่ำ ภาพข่าวการบุกยึดสนามบินของพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตยตรึงให้กอล์ฟในฐานะผู้ร่วมอุดมการณ์คนหนึ่งตามติดไม่วางตา                "ผมก็เป็นพันธมิตรฯ คนหนึ่งเหมือนกัน วันนั้นผมไม่ได้เข้าไปร่วมชุมนุมด้วยที่สุวรรณภูมิ แต่ว่าผมก็นั่งดูข่าวเรื่องนี้แหละ ติดตามตลอดทั้งวันเลย แล้วก็เจออีกพวกนึงเข้ามาตี ผมก็รู้สึกว่า ทำไมต้องเข้ามาทำร้ายกันด้วย ทำไมต้องมาทำรุนแรงใส่กัน ทั้งๆที่เป็นคนไทยเหมือนกัน จริงๆ ศัตรูเรามีแค่คนเดียว ก็เกิดความรู้สึกว่า เอ๊ะ เราหลงลืมอะไรกันไปหรือเปล่า"                 ภาพความรุนแรงถี่บ่อยจากสื่อต่างๆ ที่ถาโถมเข้ามาหา จู่ๆ ก็ทำให้กอล์ฟเกิดความรู้สึกหวนระลึกถึงภาพความรุนแรงภาพหนึ่งซึ่งเคยเป็นข่าวดังในอดีต                "อยู่ๆ ผมก็คิดขึ้นมาว่า เอ๊ะ แล้วเรื่องข่าวทหารชายแดนภาคใต้หายไปไหน ทำไมไม่มีช่องไหนนำเสนอข่าวนี้เลย เอ หรือว่าวันนี้ไม่มีคนตายวะ หรือว่าเขาหยุดรบกันแล้ววะ แล้วพอดีผมมีรุ่นน้องชื่อเก่งอยู่ที่ยะลา ผมเลยโทรไปถามเขาว่า เก่ง วันนี้ที่นู่นยิงกันหรือเปล่าวะ เก่งบอกผมว่าที่นี่มีคนตายทุกวัน สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ยังคงมีการรบกันอยู่ทุกวัน ผมก็คิดว่า เอ้ เราลืมอะไรกัน ทำไมข่าวไม่นำเสนอ ผมรู้สึกว่าเราลืมอะไรกันไปหรือเปล่า ก็เลยเขียนเพลงนี้ขึ้นมา"                ภาพเหตุการณ์การต่อสู้กับระบอบทรราชยังคงดำเนินต่อไป แต่กอล์ฟเจียดเวลาส่วนหนึ่ง หยิบปากกา แล้วพรรณนาความรู้สึกของตัวเองลงไปบนหน้ากระดาษ โดยมีแก่นสำคัญคือ ความสุขสบายของคนในเมืองหลวงที่เขานำมาเป็นแรงขับให้บทเพลงมีชีวิต        ภาพชินตา                "ผมไม่อยากให้เราชินกับเรื่องนี้" กอล์ฟพูดถึงเหตุการณ์ความสูญเสียในพื้นที่ซึ่งอยู่ห่างจากกรุงเทพมหานคร 1,084 กิโลเมตร "พอผมได้ยินรุ่นน้องพูดแบบนั้นผมก็เลยรู้สึกว่า ที่เราอยู่สบายกันได้ ไม่ใช่เพราะว่าเราไม่ได้ไปอยู่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้นะ ไม่ใช่ว่าเราอยู่ในกรุงเทพฯ แล้วเรื่องไม่ถึงเรา แต่จริงๆ คือมีคนตาย มีคนตายอยู่ตรงนั้น เพื่อไม่ให้เรื่องเดินทางมาถึงเรา ผมก็เลยรู้สึก เอ้ แล้วเราก็ใช้ชีวิตกันสุขสบายจนเคยชิน แล้วก็ไม่รู้สึกถึงพวกเขาน่ะ ข่าวก็ยังไม่นำเสนอ เพราะมันมีสถานการณ์บ้านเมืองเข้ามาทุกวันๆ เยอะแยะไปหมด แล้วเรื่องทางภาคใต้เกิดทุกวันจนเราชิน"                "สิ่งที่ผมตกใจก็คือ ทำไมเราถึงชินกัน ผมตกใจว่า เอ๊ะ ทำไมสื่อไม่นำเสนอตรงนี้เลย ทีแรกผมนึกว่าเขาเลิกรบกันไปแล้วด้วยซ้ำ ผมเชื่อว่ามีคนคิดอย่างผมเยอะ เพราะว่าข่าวไม่ลงเลยน่ะ ก็อย่างที่ว่าครับ พอรู้ความจริงว่าเขาตายทุกวันเราเลยตกใจไง เราตกใจว่า อ่าว ทำไมเราถึงชินกับเรื่องแบบนี้ได้ ผมก็เลยรู้สึกว่าอยากจะทำเพลงเพื่อกระตุ้นเรื่องนี้ขึ้นมา"                ถ้าการนั่งดื่มเหล้า เคล้าดนตรีอึกกระทึก การร่วมวงจั่วไพ่ หรือการมุมานะอ่านตำราเพื่อให้ตัวเองได้เข้าไปสังกัดอยู่ในสถาบันชื่อดังตามที่กอล์ฟเขียนบอกไว้ในบทเพลง เป็นสารัตถะที่คนส่วนใหญ่ครุ่นคำนึง ความรู้สึกชาชินกับภาพการสูญเสียจนทำให้ 'ข่าวใหญ่หน้าหนึ่ง' กลายมาเป็น 'เรื่องธรรมดา' ก็คงเป็นผลที่เกิดตามมาจากวิถีชีวิตของคนส่วนใหญ่ไม่ยากนัก                แต่เพราะชีวิตของกอล์ฟไม่ได้แบนราบยึดติดอยู่กับมิติดังกล่าวแต่เพียงอย่างเดียว ย้อนกลับไปเมื่อ 10 ปีก่อน ในมุมของเด็กวัยรุ่นอายุ 17 ที่ต้องจากบ้านเกิดในจังหวัดเชียงรายมาต่อสู้ชีวิตในเมืองหลวงตามลำพัง กอล์ฟต้องแบกความรู้สึกเศร้าเสียใจจากการที่ไม่สามารถสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้เอาไว้บนบ่า เขาเดินย่ำไปบนพื้นบาทวิถีเปื้อนฝุ่น โดยมีความหวังที่พ่อกับแม่ฝากฝังคอยทิ่มตำอยู่ตลอดเวลา        เมืองหลวงเปลี่ยนชีวิต                วิถีของผู้ที่สอบเอ็นทรานซ์ไม่ติดมีอยู่หลายเส้นทาง ถ้าเลือกที่จะศึกษาต่อในประเทศตามระบบ มีเส้นทางสายหลักที่ทอดไปเบื้องหน้าอยู่สองสาย คือมหาวิทยาลัยเอกชน กับมหาวิทยาลัยเปิดของรัฐบาล                ด้วยฐานะทางบ้านที่ไม่ค่อยสู้ดีนัก ทำให้กอล์ฟตัดสินใจเลือกที่จะเดินเข้าสู่หนทางสายที่สอง เขาลงทะเบียนเรียนในคณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง แต่การศึกษาในมหาวิทยาลัยเปิดของรัฐที่ไร้แรงกระตุ้น ทำให้ชีวิตการเรียนในรั้วมหาวิทยาลัยของกอล์ฟพังไม่เป็นท่า                "ผมเรียนรามฯ ไม่จบครับ แต่การมาเรียนรามฯ ก็เปลี่ยนชีวิตผมไปเลยนะ ตอนที่ผมเอ็นท์ฯไม่ติด ผมรู้สึกว่าชีวิตตัวเองดับวูบมาก คิดว่าอนาคตจะเป็นยังไงวะ ไม่อยากเข้ากรุงเทพฯ เลย เกลียดกรุงเทพฯ มาก แต่จำเป็นต้องมา กลายเป็นว่าการที่เอ็นท์ฯ ไม่ติด หรือการมากรุงเทพฯ กลายเป็นสิ่งที่เปลี่ยนชีวิตเราไปเลย"                เขตบางนาของกรุงเทพมหานครเป็นจุดตั้งต้นที่ทำให้เด็กจากอำเภอแม่สายคนนี้เดินทางไปหา 'โจอี้ บอย' ศิลปินขวัญใจของเขาถึงห้องส่งที่หมอชิต เขาก้าวขึ้นรถประจำทางสาย 38 บริเวณหน้าหอพักโดยลำพัง และด้วยอานุภาพของการจราจรในเมืองหลวงทำให้การเดินทางล่าช้า เด็กหนุ่มร่างใหญ่ตัดสินใจลงจากรถเมล์แล้วโบกแท็กซี่เป็นครั้งแรกในชีวิต                ลายปากกาขยุกขยุยของแร็ปเปอร์ผมยาว กระตุกต่อมน้ำตาของกอล์ฟให้ทำงานหนัก ไม่เพียงแค่ขอลายเซ็น กอล์ฟยื่นเดโมเพลงที่เขาแต่งเอง ร้องเอง ให้กับศิลปินคนโปรด โดยมิได้ตั้งความหวังว่าเพลงที่เขียนระบายความรู้สึกอัดอั้นที่มีต่อค่ายเพลงซึ่งขยันผลิตศิลปินหนุ่มประโลมโลกจะทำให้เขาได้กลายมาเป็นศิลปินคนใหม่ในสังกัดของโจอี้ บอยในเวลาต่อมา                "ผมไม่รู้เขาถูกใจหรือรำคาญอะไรสักอย่างนะ(หัวเราะ) รู้สึกจะเป็นพี่เต้ง สไปด้ามังกี้(ศิลปินคนหนึ่งในสังกัดของโจอี้ บอย) ที่เป็นคนโทรมาตาม แล้วเรียกให้ผมไปทำงานด้วย"        ร่มไม้เหนือลูก                นานมาแล้ว ในอำเภอแม่สาย จังหวัดเชียงราย มีพนักงานรักษาความปลอดภัยเงินเดือนไม่กี่พันบาทคนหนึ่ง อาศัยเวลาหลังเลิกงานเดินเข้าร้านสุริวงศ์บุ๊ค เซนเตอร์ แล้วใช้เวลานานสองนาน ก่อนจะหอบหนังสือเล่มแล้วเล่มเล่ากลับมาให้ลูกชายเพียงคนเดียวของครอบครัวอ่าน                "พ่อของผมจะซื้อหนังสือความรู้รอบตัว ร้อยแปดซองคำถามของสารคดี แล้วพ่อจะซื้อหนังสือให้ตลอด เข้าร้านหนังสือทีก็โกยมา ทั้งๆที่บ้านก็ฐานะไม่ดีนะครับ แล้วแม่ก็จะเป็นคนที่เล่านิทานอะไรให้ฟังตลอด แม่เป็นคนที่ทำให้ผมรู้จักแวนโก๊ะ(วินเซนต์ แวนโก๊ะ จิตรกรชื่อดังชาวดัชท์) แปลกมาก แม่ผมจบมศ.6 บ้านนอกๆ เลยล่ะ แต่ว่ารู้จักแวนโก๊ะ เล่าเลยว่าแวนโก๊ะตัดหูตัวเองอะไรแบบนี้ แปลกมาก ผมไม่รู้ว่าแม่ไปเอามาจากไหน แล้วก็เล่าให้ผมฟัง ตั้งแต่เด็กๆ เรื่องแวนโก๊ะ เรื่องนางสิบสอง เรื่องสังข์ทอง ผมจะโตมากับการฟังนิทานมากด้วย ก็เลยทำให้เราค่อนข้างจะคิดอะไรแปลกกว่าเพื่อนๆ                "แล้วพ่อจะส่งไปเรียนโรงเรียนเอกชน ทั้งๆที่พ่อเป็นยามนะครับ แต่ว่าพ่อจะส่งไปเรียนโรงเรียนเอกชน พอเราไปโรงเรียนเอกชน เจอเพื่อนที่ฐานะค่อนข้างดี เขาก็จะเอาอะไรแปลกๆ มาให้เรารู้จัก อย่างเกมเกียร์(เครื่องเล่นเกมพกพาจากค่ายเซก้า) หนังสือการ์ตูนแปลกๆ เพลงแปลกๆ สมัยก่อนไม่มีตังค์ ก็อาศัยไปบ้านเพื่อน ดูหนังแปลกๆ ฟังเพลงแร็ปก็ฟังจากเพื่อน"                เหตุผลสำคัญที่ทำให้พ่อกับแม่ของกอล์ฟฟูมฟักเลี้ยงดูเขามาเป็นอย่างดี เพราะอยากจะให้เขามีชีวิตที่ดีที่สุด และปัจจัยหนึ่งของการมีชีวิตที่ดี นั่นคือความสำเร็จที่เกิดขึ้นในวัยเรียน                "แต่ผมก็เรียนไม่ค่อยเอาอ่าวอยู่ดี(หัวเราะ) จะหนักไปทางอ่านหนังสือนี่แหละครับ มันปลูกฝังการอ่านของเรา พอเราโตขึ้นเราไม่รู้จะโดดเรียนไปไหน เราก็โดดเรียนเข้าห้องสมุด แล้วนั่งอ่านหนังสือ"                ถ้าตัดสินกันเพียงผิวเปลือก การกระทำของกอล์ฟคงจะเป็นสิ่งที่ผิด แต่หากถอยออกมาพิจารณาให้กว้างกว่ากฎกรอบคับแคบเหล่านั้น การเลือกที่จะไม่เข้าห้องเรียนไปนั่งฟังครูป้อนวิชาที่เขาไม่ต้องการ แล้วมุ่งสู่ห้องสมุด เพื่อไขว่คว้าหา 'อาหาร' ที่เหมาะกับความหิวโหยของตัวเอง ก็คงจะเป็นสิ่งที่ตัดสินถูกผิดไม่ง่ายนัก                "ผมไม่อยากเรียนวิชานั้น ฟิสิกส์ เคมี เราอยากไปนั่งอ่านสิ่งที่เราอยากอ่านมากกว่า แล้วอำเภอของผม(อำเภอแม่สาย) ไม่มีที่ให้เที่ยวหรอกครับ จะโดดไปไหน โดดไปก็เป็นทุ่งนา โดดไปห้องสมุดดีกว่า อ่านหนังสือเสร็จ ง่วงก็หลับในห้องสมุดได้"        ผลผลิต                หนังสือนับร้อยเล่ม ภาพยนตร์เกือบร้อยเรื่อง เพลงอีกนับแสนที่กระทบประสาทรับรู้ของกอล์ฟซึมแทรกสู่สมอง เขาเก็บเอาไว้ในส่วนที่เขาเรียกมันว่า 'ลิ้นชักส่วนตัว' ซึ่งพร้อมที่จะดึงออกมาใช้ในยามที่ต้องนั่งเผชิญหน้ากับสมุดเขียนเพลงที่เขาพกติดกระเป๋าเอาไว้ตลอดเวลา                "ผมจะ Input ค่อนข้างเยอะ เปิดยูบีซี เล่นเน็ตก็เปิดทีวีทิ้งไว้ หูก็ฟังเพลงไปด้วย แล้วเผอิญว่าผมทำงานเป็นครีเอทีฟเว็บที่แกรมมี่ชื่อเว็บ ซุกซนด็อตคอม (zukzone.com) ซึ่งกำลังจะเปิดตัว เป็นเว็บเพลงแปลง ผมเป็นครีเอทีฟ ก็เลยค่อนข้างใกล้ชิดกับพี่ๆ ในแกรมมี่ แล้วเขาก็ค่อนข้างจะ Input เยอะ เขาจะ Input เรื่องข่าวสาร เข้าบริษัทก็จะคุยกัน มีพี่ชื่อพี่ป้อ เจ้านายผม มีอะไรเขาก็จะเล่าให้ฟังว่า เออ วันนี้มีหนังนะ หนังดีเอามานั่งเปิดกันดู ก็จะ Input จากเขาเยอะด้วย"                สัตว์เลี้ยงลูกด้วยเงิน , นอน, หลับ และ bye คือผลผลิตส่วนหนึ่งที่กลั่นออกมาจากวัตถุดิบทั้งหมดที่กอล์ฟเคยเสพ ซึ่งเพลงแร็ปเหล่านี้ล้วนเคยกระตุกต่อมน้ำตาของคนฟังมาแล้ว ก่อนหน้าที่เพลงราตรีสวัสดิ์จะออกสู่สาธารณะชนเมื่อต้นเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมา                "ทีแรกผมก็ไม่เชื่อว่าร้องไห้ได้เลยเหรอ อาจจะเป็นเพราะว่าผมอยู่กับมันเยอะ ฟังมาเป็นร้อยๆ พันๆ รอบเลย ถ้าถามว่ารู้สึกยังไงเหรอ ผมคิดว่าผมดีใจนะ ดีใจที่มีส่วนทำให้เขารู้สึกอะไรตรงนั้นน่ะ                "ที่ผ่านมามีคนเดินมาบอกเยอะครับ แม้แต่เพลงเร็วก็จะมีคนมาบอก อย่างสัตว์เลี้ยงลูกด้วยเงิน ก็มีคนเดินมาบอกเยอะ ผมก็รู้สึกว่า เออ มันก็ยังมีคนแบบนี้อยู่ เพราะฉะนั้นถ้ามีแค่คนคนเดียวเดินมาบอกผมแบบนี้ ผมก็จะทำเพลงต่อ ขอแค่คนเดียวเท่านั้นแหละ ผมก็จะทำเพลงให้คนคนเดียวฟัง เพราะฉะนั้นผมเชื่อว่าถึงจะมีไม่เยอะในสังคมที่จะฟังเพลงผม ผมก็จะทำต่อ ทำให้คนคนนั้นฟังนั่นแหล่ะ น้อยก็ทำครับ"                วินาทีที่เพลงราตรีสวัสดิ์เสร็จสมบูรณ์ เจ้านายของกอล์ฟ หรือแม้แต่โจอี้ บอย ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า นี่คือบทเพลงที่ดี แต่ถึงอย่างไรก็ขอให้แร็ปเปอร์ร่างยักษ์เตรียมใจได้เลยว่า 'มันจะไม่ประสบความสำเร็จในทางการตลาด'                 "ผมก็ทำเพลงแบบนี้มาตลอด ซึ่งมันก็เจ๊งมาตลอด แต่เพลงนี้แปลก แปลว่า ความรักไม่ได้มีแต่เรื่องหนุ่มสาวน่ะครับ ผมว่านี่ก็เป็นเพลงรัก แต่มันเป็นความรักที่ยิ่งใหญ่ เป็นมหภาค คนอาจจะเบื่อเพลงรักหนุ่มสาว พอมาเจออะไรที่มหภาคก็เลยอิ่ม มันก็เข้าไป Inner แล้วมันก็ทำงานของมันเอง"        ราตรีสวัสดิ์                ทุกคืนก่อนจะล้มตัวลงนอน กอล์ฟยังอธิษฐานอยู่ทุกวันว่า ภาพความรุนแรงในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้จะเลือนหายไป โดยไม่จำเป็นจะต้องรอให้ถึงเวลาที่เขาหลับฝัน                "ผมคิดว่าเพลงนี้ทหารฟังเขาก็คงไม่รู้สึกอะไร เพราะว่าเขาคงมีหน้าที่ที่หนักกว่า ผมไม่ได้อยากให้คนทั้งประเทศฟังแล้วไปสมัครเป็นทหาร จับปืน ต่อสู้กับใคร แต่ว่าอยากให้ฟังแล้วตระหนักว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่มากกว่า ไม่อยากให้ลืมพวกเขา และทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด ดูเขาเป็นตัวอย่างว่าเขาทำหน้าที่ปกป้องพวกเรา เพื่อให้เราดำรงชีวิตอยู่ต่อ แล้วก็ทำอะไรให้ชาติบ้านเมืองบ้าง วันนี้เราเป็นเยาวชนที่ดีหรือเปล่า เราทำหน้าที่การงานของเราดีหรือยัง เราเสียภาษีให้ชาติหรือยัง เราล้มระบอบทรราชหรือยัง"                มิเพียงแค่เพลงที่เขาแต่งร่วมกับ 'แสตมป์ (อภิวัชร์ เอื้อถาวรสุข)' และร่วมร้องกับ 'ธีร์ ไชยเดช' ที่กอล์ฟตั้งใจจะทำเพื่อผู้ที่เสียสละอยู่ในสามจังหวัดชายแดนใต้ ล่าสุดกอล์ฟยังพัฒนาโครงการที่ตั้งใจจะให้คนที่ดาวน์โหลดเพลงดังกล่าวผ่านเว็บไซต์ได้บริจาคเงินให้กับทหารเหล่านั้น มาเป็นแคมเปญที่ทำร่วมกับค่ายโทรศัพท์ ซึ่งจะมอบเงินทั้งหมดในการดาวน์โหลดให้กับทหารที่สามจังหวัดภาคใต้แทน                "ทีแรกจะเปิดให้ดาวน์โหลดทางอินเตอร์เน็ต แต่พอคุยกับพี่โจ้(โจอี้ บอย)แล้ว พี่โจ้บอกว่ามันไม่ชัดเจน เขาจะกังขาว่าเราจะหลอกเขาหรือเปล่า ตอนนี้ก็เลยเปลี่ยน เดี๋ยววันที่ 21 , 22 สิงหาคมจะมีการเปิดตัวแคมเปญหนึ่ง ซึ่งจะมีการเปิดให้ดาวน์โหลดเพลงราตรีสวัสดิ์ โดยรายได้ทั้งหมด ยกให้ทหารหมดเลย อาจจะหักค่าใช้จ่ายให้ Operator ไม่กี่บาท สมมุติสี่สิบอาจจะหักให้ Operator สิบบาท ส่วนที่เหลือเราจะให้ทหารทั้งหมด เพราะฉะนั้นแยกอย่างนี้ไปเลย ทำบุญก็ทำบุญไปเลย ส่วนในเน็ตหรือการโหลดธรรมดาก็ไม่ได้ทำบุญ ก็แยกกันไปเลย ให้เขาเลือกทำบุญไปเลยดีกว่า"                ไม่ว่าในอนาคตจะมีคนข้องใจว่ากอล์ฟจะปันรายได้ในการดาวน์โหลดเพลงให้กับทหารที่ภาคใต้หรือไม่ แต่เชื่อเหลือเกินว่า ณ ปัจจุบันนี้คงจะมีคนจำนวนไม่น้อยที่ยังสงสัยว่า เพราะเหตุใดคนเชียงรายโดยกำเนิดที่ไม่เคยไปเหยียบย่ำบนผืนแผ่นดินสามจังหวัดชายแดนใต้เลยสักครั้งอย่างกอล์ฟจึงสนใจใคร่ครวญถึงการเสียสละของผู้ที่ลงไปทำงานที่เขตปลายสุดของด้ามขวานเช่นนี้                "สิ่งที่สำคัญก็คือ มันไม่ควรจะแบ่งว่าผมเป็นคนเหนือ เขาเป็นคนใต้ เพราะจริงๆ แล้วมันไม่ใช่เรื่องของภาคใต้ แต่มันเป็นเรื่องของแผ่นดินไทย มันเป็นเรื่องของเราทุกคน ผมก็เลยรู้สึกว่า มันไม่จำเป็นจะต้องมีอะไรมาเชื่อมกันหรอกครับ เพราะที่นั่นคือแผ่นดินเดียวกันกับเรา" หมายเหตุ : ปัจจุบันกอล์ฟ หรือ ฟักกลิ้ง ฮีโร่ กำลังทำเพลงในอัลบั้มชุดใหม่ อัลบั้มที่เขาตั้งใจจะให้ชื่อว่า 'พิพิธภัณฑ์วีรบุรุษ' ซึ่งเป็นอัลบั้มที่เขาแยกมาทำเดี่ยว หลังจากที่เคยออกอัลบั้มคู่กับบีซี่ในนาม สิงห์เหนือเสือใต้ มาแล้ว 2 ชุด (ปี 2003 และ 2005)

เป็นแรงบรรดาลใจ ของผมเสมอ

    โดยส่วนตัวกิ๊งไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดนะคะ เพราะแต่ละฝ่ายต่าง ก็มีทั้งด้านบวกด้านลบด้วยกันทั้งคู่

แต่ กิ๊งมีพี่ชายที่เคยต้อง ลงไปทำงานในจุดเสี่ยงของประเทศตรงนั้น

ก็เลยเข้าใจ ความรู้สึกของคนหลายคนที่ต้อง รอคนที่ภาคใต้ด้วยความเป็นห่วงตลอดเวลา

    ไม่รู้ว่า คนอื่นเค้าคิดยังไงกันนะคะ แต่สำหรับครอบครัวกิ๊งแล้ว ทุกครั้งที่ได้ยินข่าวแบบนี้

เราเข้าใจดีว่ามันเป็นยังไง

    ทุกครั้งที่เพื่อนของพี่รึหัวหน้าหน่วยที่ค่ายทหารโทรมาบอกข่าวพวกเราที่อยู่ทางบ้านทุกคน

ไม่มีใครกล้านอนหลับหรือแม้แต่ วางโทรศัพท์ทิ้งไว้ห่างตัวกันเลย มันเป็น2ปีที่ ทรมานมาก

    ถึงแม้ว่าพี่ชายกิ๊งจะรอดมาได้ แต่เพื่อนๆของพี่อีกหลายคนก็ไม่ได้โชคดีอย่างนี้เลย

หลายคนยังไม่ได้บวชทดแทนคุณพ่อแม่ หลายคนพอ เสร็จจากการเป็นทหารเกณฑ์

ก็มีอีกหลายอย่างที่อยากจะทำ อย่างเช่นการแต่งงาน งานรับปริญญา etc.

           ข้อความนี้ตรงใจกิ๊งมากที่สุดค่ะ ขอบคุณมากนะคะพี่ซันที่เอาเรื่องนี้มาลง

 "  ที่เราอยู่สบายกันได้ ไม่ใช่เพราะว่าเราไม่ได้ไปอยู่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้นะ ไม่ใช่ว่าเราอยู่ในกรุงเทพฯ แล้วเรื่องไม่ถึงเรา แต่จริงๆ คือมีคนตาย มีคนตายอยู่ตรงนั้น เพื่อไม่ให้เรื่องเดินทางมาถึงเรา"

       พวกเขาเลือกที่จะจบความฝันของเขาไว้เพื่อให้เราหลายๆคน ยังคงสานความฝันของตัวเองได้ต่อไป

พี่ก๊อปเพลงพี่ผมฟังแล้ว รุ้สึกเศร้า แล้วก้อรู้สึกสงสาร

พวกพี่ ทหารมากๆพี่

พี่สู้ๆครับ แล้วก้อทำเพลงออกมาเรื่อยๆนะครับ

ซึ้ง