2ปีที่ผ่านมากุได้เปนกัปตันบาส
กุแบกภาระอันหนักอึ้งแต่กุไม่เกียจคร้าน
กุพยายามทำให้ทุกคนได้เห๊น
ว่าความจริงกุคือคนใช่อีเห๊น
4ปีผ่านกุฝึกชู๊ตฝึกเลย์อัพเพื่ออาจารย์
พลังงานร่างกายเริ่มละลายอันตรธาร
กุกลับบ้าน2ทุ่มพ่อแม่ด่าจนเป๊นงาน
กุยินดีรับคำด่าเพราะกุุทำเพื่ออาจารย์
เหล่าผู้คนเค้าด่ากุดูถูกกุว่าห่วยแตก
กุมันกากอ่อนดากskillหมาไม่แดก
กุไม่แคร์กุฝึกต่อกุ don't scare
เพื่อรุ่นพี่กุสัญญากุจะไม่คิดผันแปร
มาวันนี้กุมีแมตช์ได้ไปแข่ง
กุเตรียมตัวพร้อมskillจะสำแดง
แต่ไฟแดง!อาจารย์เปลี่ยนตัวกุออก
บอกพักก่อนใ้ห้น้องๆลองแข่งก่อน
กุบอกครับ!เชียน้องๆเล่นเต๊มที่
ชักนานเข้ากุยังคงอยุกับที่
จนจบเกมจารย์บอกเด๋วไปอัดกับเจ้าภาพ
พอถึงแมตที่กุเจอกับเจ้าภาพ
ควอเตอแรกกุแสดงอานุภาพ
เจ้าภาพหวั่นสั่งปิดกุแบบฉับพลัน
ทันใดนั้นเสียงนกหวีดขอเปลี่ยนกัน
กุงุนงงอาจารย์เปลี่ยนกุอีกแล้ว
อาจารย์บอกให้เด๊กเล่นเธอพอแล้ว
อ๋อที่แท้กุก๊เริ่มจะเข้าใจ
ที่อาจารย์เปลี่ยนกุออกเพราะอะไร
อาจารย์แกอยากปั้นเด๊กให้เก่งไว
แต่ไฉนกุม.6ปีสุดท้ายกับโดนไทรน์
กุซ้อมมา4ปีเต๊มแทบเป๊นตาย
ปีสุดท้ายกุเต๊มที่พลีทั้งกาย
กลับกลายเปนตัวกุเองที่เจ๊บเอง
ผมอยากเล่นกุได้แต่ทำเสียงเอ๋ง
บทไรม์นี้กุคิดนานพิมก๊นาน
กุมือสั่นน้ำตาไหลรินเปนทาง
กุท้อใจเหนื่อยใจเริ่มสับสน
ตัดปัญหากุเลิกเล่นรุ่นน้องฉงน
ไม่เน้นคล้อง ขอระบายยย
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก