ย้อนกลับไปเมื่อสมัยฉันเป็นเด็ก ไม่รู้จักดีพอในเรื่องจริง เรื่องเท็จ
แม่เคยเล่านิทานก่อนนอนให้ฉันฟัง มีเจ้าชาย เจ้าหญิง มีราชรถ มีวัง
เมื่อนิทานเรื่องนั้นอวสาน ฉันจึงเกิดศรัทธาว่าโลกนี้สวยงาม
จึงออกเดินเล่นหัวเราะร่าเริงไปในสนาม พบเด็กอีกคน
ไม่เคยเห็นหน้าค่านาม ฉันชักชวนเขามาเล่นเจ้าชายเจ้าหญิง
แล้วเราก็จับมือกันวิ่งไปกลางหมู่นกผกผิน
สมมุติมีชุดสวยงามจากดอกกระถิน
สร้างปราสาทด้วยทราย สร้างมังกรร้ายจากโขดหิน
แต่ทันใดนั้น เมื่อเขาพบว่าฉันมีสิ่งแปลก
เขาผลักฉันล้มก่อนจะถ่มน้ำลายรด
ศรัทธาที่เคยเชื่อว่าโลกสวยงามจึงตกแตก
เมื่อเขาบอกว่าพวกตัวประหลาดมีสิทธิ์เป็นได้แค่แม่มด
