ผมตอนสมัยเรียน.. คิดว่าคนอื่นคงเจอแบบนี้อยู่บ้าง
ครั้งนึง เด็กศิลป์ฝรั่งเศษ [หญิงล้วน] เกลียดผมทั้งห้องเลยว่ะ
ทั้งที่ไม่รู้จักผมซักหน่อย
เพื่อนในห้องผมคนนึงเกลียดหน้าผม
เพราะสาวที่อยู่ห้องเราที่เขาแอบชอบมาสนิทกับผม
แต่ไม่มีใครเชื่อว่าเราไม่ได้ชอบกัน
ผมเคยพยายามทำตัวไม่เด่น เพราะเด่นแล้วเป็นปัญหาตลอด
มีเพื่อนที่ผมคุยด้วยรู้เรื่องแค่ 3 คนเท่านั้นคับ ชาย 2 และ 1 หญิง
หลายกลุ่ม เห็นผมเป็นตัวตลก จนได้เพื่อนสนิทผมนี่แหละ
ที่สอนผมว่า อย่าสนใจ เพราะคนส่วนใหญ่ต้องดูคนอื่นต่ำ
ไม่ว่าทางใดทางหนึ่งเพื่อให้คนเองนั้นสูง
ผมไม่เคยถือสา สิ่งที่เกิดขึ้นเพราะผมรู้ว่า เด็กมีความเครียดทุกคน
และมักหาวิธีระบายในแบบต่างๆ เป็นเรื่องปกติ
เมื่อจบ ม.ปลาย ผมสบายใจอย่างบอกไม่ถูก
พอมา กรุงเทพ ใครจะคิดว่ามีสิ่งที่ยิ่งใหญ่รอผมอยู่
เยี่ยยยย!!!
